Categorie: Uncategorized (Pagina 1 van 2)

Jante Baarssen-Schraal (1900 – 1998) was de laatste dodenaanzegster van Urk. In zwarte kleding, met een rouwhoedje bovenop haar hulletje, liep ze van huis naar huis. Op elk adres liet ze weten wie er was overleden en wanneer de begrafenis zou plaatsvinden. Ze was de laatste in een lange rij van aanzeggers. En ook de meest bekende.

Het dagboek van Joeks Gerssen

Het was tijdens de viering van 75 jaar Bevrijding dat Judith de Vries-Oost zich ineens iets herinnerde. Het was een vreemde tijd: Nederland was in lockdown. Ook Judith zat gedwongen thuis. Het deed haar denken aan verhalen over de oorlog, toen de bewegingsvrijheid beperkt was en er sprake was van voortdurende dreiging. Had ze daarover niet iets over gelezen in het dagboekje van haar oma, Joeks Idzerda-Gerssen?

Na wat zoekwerk trof ze de Agfa agenda aan.  Volgeschreven met korte notities. Niet altijd goed leesbaar, maar met zinnen die Judith raakten. Naarmate ze de pagina’s ontcijferde kreeg ze steeds meer inzicht in het leven en het karakter van haar oma als tiener. Er ontstaat een bijzonder verhaal, over ziekte en isolatie, oorlogsgeweld en een schijnbaar wanhopige liefde.

Dit verhaal is onderdeel van de artikelserie ‘M’n bessien ad un botter’, eerder gepubliceerd in Het Urkerland van 20 december 2021.

Toen Anja Keuter-Kapitein al tien jaar lang de administratie van de UK 146 en ZK 38 verzorgde, stelde de accountant voor dat ze mede-eigenaar van de VOF zou worden. “Ik kan makkelijk aantonen dat jij een belangrijke bijdrage levert”, zei hij. Sindsdien is Anja onderdeel van de ‘Gebroeders Keuter’.

Dit verhaal is onderdeel van de artikelserie ‘M’n bessien ad un botter’, eerder gepubliceerd in Het Urkerland van 20 december 2021.

De kerst van 1947 was voor Lubbetje Koffeman-Korf (1897-1985) een zeer moeilijke tijd. Haar man, Geert Koffeman, was zojuist aan darmkanker overleden. Lubbetje  had negen monden te voeden en verzorgde ook nog haar vader, die bij haar inwoonde. Haar enige bezit was een huis en een ‘ouwe, lekke botter’. Bijna 75 jaar later blijkt zij mede-grondlegger van een visserijbedrijf met 26 moderne kotters te zijn geweest. Hoe deed ze dat? Dochters Tjerkje en Marrie vragen het zich nog regelmatig af.

Lubbetje met haar zes dochters, staand, vlnr: Tjerkje, Marretje, Aaltje en zittend: Hendrikje, Elisabeth en Truitje

Dit verhaal is onderdeel van de artikelserie ‘M’n bessien ad un botter’, eerder gepubliceerd in Het Urkerland van 20 december 2021.

De eerste Urker vrouw die een vissersschip liet bouwen was Dirkje Koffeman (1880 – 1944). Zij  was getrouwd met Jacob Snoek, zoon van robbenvanger en ijskeldereigenaar Hessel Snoek. Jacob was vaak ziek en overleed in 1927. Het was crisistijd en de zoute tijd zou binnenkort voorbij zijn. Hoe zag de toekomst van Dirkjes zes kinderen eruit?

Dit verhaal is onderdeel van een artikelserie en is eerder gepubliceerd in Het Urkerland van 20 december 2021.

Sinds jaar en dag zijn Urker vrouwen als ‘walschippers’ nauw betrokken bij de visserij. Tenminste achttien vrouwen werden – soms tegen wil en dank – eigenaar van een botter of kotter. Wie waren deze vrouwen die met een bewonderingswaardig veerkracht vissersbedrijven in leven hielden en soms zelfs uitbouwden? Lucia de Vries ging op onderzoek uit.

“Ik werd verwend maar miste het gezellige gezinsleven”

Met grote gezinnen en kleine huisjes viel het vroeger niet mee om kinderen de ruimte en aandacht te geven die ze nodig hadden. Opvallend veel kinderen sliepen wegens ruimtegebrek elders: jongens op de botter, meisjes bij familieleden. Sommigen groeiden op bij ongetrouwde ooms en tantes. Zij waren Urks eerste, onofficiële pleegkinderen. Hoe was het voor hen om bij noanes en tuttes op te groeien? Drie van hen ontmoeten elkaar en delen hun verhaal.

Een bezoekje aan tropisch eiland Urck? Een paar eeuwen geleden kon dat nog. Een prachtig eiland was het. In het oerwoud zwierven papagaaien en paradijsvogels, exotische vlinders, orchideeën, apen, koeskoes buideldieren en reuzenschildpadden. In de kleurrijke koraalriffen vond men scholen schorpioenvissen, tonijn en haaien.